می‎گویند: گربه را باید دم حجله بکشی تا حساب کار دستش بیاد!
می‎گویند: موقع خواندن عقد، سعی کن پای راستت را محکم بزنی روی پای طرف! اینجوری در زندگی حرف تو همیشه پیش خواهد رفت!
می‎گویند: یه وقت نازش را نکشی! پررو می‎شود!
می‎گویند: سعی کن خیلی به خواسته‎هایش بها ندهی! بدعادت می‎شود!

فاصله بین این گفته‎ها تنها یکی دو نسل است. کمتر از صد سال پیش، ازدواج و تشکیل خانواده در بین اجداد ما جایگاه والایی داشت و حفظ کانون خانواده یکی از مهم‎ترین اصول زندگی به شمار می‎رفت. به قول خودشان، زندگی را با چنگ و دندان حفظ می‎کردند.

اگر کمی پای خاطرات پدربزرگ و مادربزرگ‎ها نشسته باشید، متوجه می‎شوید که این زندگی عاشقانه آنها، پستی بلندی‎های زیادی داشته است. به قولی بهار و پاییزهای زیادی را به خود دیده است.

اینکه چرا در این فاصله کم، دیدگاه‎ها تغییر کرده و پایه زندگی‎ها سست شده است، جای فکر زیادی دارد. چرا بهار زندگی‎مان به اندازه یک ماه_عسل است و پاییز که می‎آید، ماندگار می‎شود؟ چرا هیچ کدام از طرفین نهایت تلاشش را برای نلرزیدن این بنا نمی‎کند؟!

دقت کرده‎اید که شروع زندگی‎ها با خرج‎های هنگفت همراه است، ولی بریده شدن این رابطه به راحتی انجام می‎شود. شروع زندگی همراه با آرزوها و خواسته‎هایی است که از دوران کودکی در ذهنمان پرورش داده‎ایم و حاضر نیستیم از هیچ کدامش کوتاه بیاییم.

قدیمی‎ترها با ثبت اسم هم در شناسنامه یکدیگر، تصمیم می‎گرفتند تا انتها کنار هم باشند. چربی هر مشکلی را هم به بدنشان زده بودند.

آنچه جوان امروز از تشکیل_خانواده می‎خواهد، رسیدن به آرامش است، نه رساندن آرامش. هر کسی این حق را برای خود قائل است که طرف مقابل او را در هر شرایط درک کند و به آرامش برساند. در مقابل، در برابر مشکلات و ناراحتی‎های همسر، تلاش زیادی برای رساندن او به آرامش نمی‎کند.

رسیدن به زندگی متعادل، نهایت خواسته یک زوج جوان امروزی است، در حالی‎که توصیه بزرگان و گذشتگان، داشتن زندگی متعالی است. در زندگی متعادل، شاید ظاهرا همه چیز عالی به نظر برسد و همه اعضای خانواده از زندگی‎شان راضی باشند، ولی این رضایت به خاطر این است که هوای زندگی‎شان بهاری و دلچسب است و در تعادل به سر می‎برند. اگر کمی هوای زندگی سرد شود و کدورتی پیش بیاید، تنها چیزی که پررنگ می‎شود، اهمیت دادن به خواسته‎های منِ نوعی است!

در زندگی_متعالی، بهار زندگی همان قدر زیباست که پاییزش. آدم‎هایش محکم زندگی‎شان را چسبیده‎اند که اگر طوفان هم بیاید، نه تنها آن را ول نمی‎کنند، بلکه آغوششان را سفت‎تر می‎کنند که نه زندگی آسیب ببیند، نه خودشان.

داشتن و رسیدن به زندگی متعالی، خیلی سخت و رویایی نیست. کافی است کمی فکر کنیم، از تجربه‎های بزرگان استفاده کنیم و از همه مهم‎تر، مطالعه کنیم.

منبع: http://www.banoo.ir